Liedje over sneeuw
In een winter hoort sneeuw. De kinderen kijken er verlangend naar uit. Er ligt nu nog maar een heel klein beetje sneeuw van het toch al minimale wat er is gevallen.
Toch zongen we het liedje al een tijdje en naarmate we het vaker zongen klonk het steeds overtuigender. We doen het liedje ook met de gebaren er bij:
“Sneeuwvlokje, wit rokje
Waar kom jij vandaan
Ik kom uit de wolken
Naar beneden gegaan
Kom neer op mijn handen
Kleine lieflijke ster
Je brengt ons een groetje
Van de hemel zo ver”
Tekst: B. Gradenwitz / Melodie uit het Duits
voor de melodie zie: http://www.liedjeskist.nl/liedjes_a-z/s-liedjes/sneeuwvlokje.htm
Winterhanden
Op een koude middag maak ik “winterhanden” van de kinderhanden die de kinderen geduldig voor zich houden. Het is een gek gevoel, de kwast met witte verf op je handen. De kindjes drukken daarna hun hand op het blauwe papier. Nu laten drogen, later op de middag kunnen degenen die dat al in hun vingers hebben een sneeuwpopje maken van elke vinger. Sneeuwpoppen op een rij! “Ze knuffelen”, zegt S. die haar vingers dicht tegen elkaar aan op papier zette.
Met de allerkleinsten (anderhalf jaar) is het al genoeg om een, in grote mensenogen, ‘sneeuwlandschap’ te maken.
Lekker met je kwast in de verf roeren en uitsmeren op het papier. Als het daarna droog is (dat is pas een volgende keer vanwege de dikke klodders) met bord- en vetkrijt erop stippelen en krassen. En hoor, het geluid dat daardoor wordt veroorzaakt is ook boeiend!