Liedje over sneeuw

In een winter hoort sneeuw. De kinderen kijken er verlangend naar uit. Er ligt nu nog maar een heel klein beetje sneeuw van het toch al minimale wat er is gevallen.

Toch zongen we het liedje al een tijdje en naarmate we het vaker zongen klonk het steeds overtuigender. We doen het liedje ook met de gebaren er bij:

“Sneeuwvlokje, wit rokje

Waar kom jij vandaan

Ik kom uit de wolken

Naar beneden gegaan

Kom neer op mijn handen

Kleine lieflijke ster

Je brengt ons een groetje

Van de hemel zo ver”

Tekst: B. Gradenwitz / Melodie uit het Duits

voor de melodie zie: http://www.liedjeskist.nl/liedjes_a-z/s-liedjes/sneeuwvlokje.htm

Winterhanden

Op een koude middag maak ik “winterhanden” van de kinderhanden die de kinderen geduldig voor zich houden. Het is een gek gevoel, de kwast met witte verf op je handen. De kindjes drukken daarna hun hand op het blauwe papier. Nu laten drogen, later op de middag kunnen degenen die dat al in hun vingers hebben een sneeuwpopje maken van elke vinger. Sneeuwpoppen op een rij! “Ze knuffelen”, zegt S. die haar vingers dicht tegen elkaar aan op papier zette.

Met de allerkleinsten (anderhalf jaar) is het al genoeg om een, in grote mensenogen, ‘sneeuwlandschap’ te maken.

Lekker met je kwast in de verf roeren en uitsmeren op het papier. Als het daarna droog is (dat is pas een volgende keer vanwege de dikke klodders) met bord- en vetkrijt erop stippelen en krassen. En hoor, het geluid dat daardoor wordt veroorzaakt is ook boeiend!